تماشای برنامه های تلویزیونی خشن در سنین پایین از نظر تحصیلی با عملکرد ضعیف در دبیرستان همراه است.
بر اساس گزارش شفاف، محققان دانشگاه مونترال (مونترال) محتوای مشخص شده برای تقریبا 2000 کودک 3.5 تا 4.5 ساله را تجزیه و تحلیل کردند.
هنگامی که این کودکان 12 ساله شدند، محققان از آنها و معلمانشان خواستند تا میزان عملکرد آنها در مدرسه را ارزیابی کنند.
سپس مشخص شد که پسران و دخترانی که در اوایل کودکی در معرض محتوای خشونت آمیز قرار می گیرند، احتمال بیشتری دارد که بعداً “افزایش ناراحتی عاطفی” را تجربه کنند.
دکتر لیندا پاگانی نویسنده اصلی این مقاله توضیح داد: همچنین در پایان کلاس ششم با کاهش تعامل کلاسی، پیشرفت تحصیلی و انگیزه تحصیلی مواجه هستند.
وی افزود: اکنون گذر به دوره راهنمایی برای نوجوانان مرحله مهمی از رشد نوجوانی آنهاست و احساس غم و اندوه، اضطراب و در خطر بودن وضعیت تحصیلی آنها را پیچیده می کند.
تا کنون معلوم نبود قرار گرفتن در معرض محتوای خشونت آمیز در دوران کودکی چه از نظر تحصیلی و چه از نظر روانی چه تأثیری بر کودکان دارد.
دکتر پاگانی گفت: تشخیص زودهنگام عوامل اصلاح پذیر موثر بر سلامت آینده کودک از اهداف مهم برنامه های سلامت فردی و جامعه است. سازگاری روانشناختی و انگیزه تحصیلی عناصر ضروری در گذار موفقیت آمیز به دوره نوجوانی هستند.
این گروه تحقیقاتی برای مطالعه خود که این هفته در مجله Developmental and Behavioral Pediatrics منتشر شد، تصمیم گرفتند اثرات مواجهه طولانی مدت با محتوای خشونت آمیز در سنین پیش دبستانی را بر رشد طبیعی ارزیابی کنند.
والدین پسران و دختران شرکت کننده در این مطالعه گزارش دادند که فرزندانشان چه نوع برنامه های تلویزیونی را تماشا می کنند. سپس، هنگامی که آنها 12 ساله شدند، کودکان و معلمان پیشرفت ذهنی و تحصیلی و همچنین انگیزه و مشارکت آنها در فعالیت های کلاسی را ارزیابی کردند.
محققان داده‌ها را تجزیه و تحلیل کردند تا هر گونه همبستگی معنی‌داری بین مشکلات در آن بخش‌ها و محتوای خشونت‌آمیز که در دوره پیش دبستانی در معرض آن قرار می‌گرفتند، شناسایی کنند.
آنها همچنین سعی کردند تأثیرات و سوگیری های از قبل موجود را که ممکن است بر این جنبه های زندگی کودکان تأثیر گذاشته باشد، حذف کنند.
در نهایت مشخص شد که مشاهده تصاویر خشونت آمیز در سال های قبل از ورود به دبستان با خطرات روانی و اجتماعی و اختلالات تحصیلی در اوایل نوجوانی همراه است.
برای دختران همبستگی با افزایش پریشانی عاطفی و کاهش تعامل در کلاس درس و کاهش انگیزه تحصیلی تا سن 12 سالگی مشاهده شد.
برای پسران، تماشای محتوای خشونت آمیز با افزایش ناراحتی عاطفی، بی توجهی، سرکشی و انزوای اجتماعی همراه بود.
محققان همچنین کاهش تعامل و درگیری با محیط کلاس، پیشرفت تحصیلی و انگیزه تحصیلی را در پسران تا سن 12 سالگی مشاهده کردند.
دکتر پاگانی می گوید: بچه ها قبل از دبستان تمایل دارند خودشان را با تلویزیون تصور کنند و شخصیت ها را نشان دهند و هر چیزی را که می بینند واقعی می دانند. آنها به ویژه در برابر تصاویر طنز قهرمانان و جنایتکارانی که از خشونت به عنوان ابزاری موجه برای حل مشکلات استفاده می کنند آسیب پذیر هستند.
وی افزود: مواجهه مکرر با صحنه های اکشن پرسرعت، ترشح آدرنالین و جلوه های ویژه جذاب می تواند باورها، نگرش ها و برداشت های خشونت آمیز را در تعاملات اجتماعی تغییر دهد و یادگیری نادرست مهارت های اجتماعی لازم، سازگاری با مدرسه را دشوار می کند.
جسیکا برنارد یکی از نویسندگان این تحقیق می گوید: مواجهه مکرر با دنیای خصمانه و خشونت آمیز که توسط موجوداتی با ظاهری عجیب و غریب نشان داده می شود، درست مانند مشاهده خشونت در زندگی واقعی، می تواند باعث ترس و استرس شود و همچنین باعث ایجاد استرس در این کودکان می شود. جامعه را خطرناک و ترسناک تصور کنند و این می تواند در موقعیت های اجتماعی واکنش مبهم تر از حد معمول را به همراه داشته باشد.
وی افزود: در سال های قبل از دبستان هر چه کودکان بیشتر در معرض برخوردهای پرخاشگرانه در صفحه نمایش قرار گیرند، احتمال اینکه این رفتار طبیعی باشد بیشتر می شود.
پاگانی بیان کرد: اما قرار گرفتن در موقعیت اجتماعی مناسب‌تر می‌تواند به آنها کمک کند تا مهارت‌های اجتماعی لازم را توسعه دهند که بعداً برای آنها مفید باشد و در نهایت در موفقیت فردی و اقتصادی آنها نقش اساسی داشته باشد.
محققان امیدوارند که پزشکان اطفال، والدین و جوامع به این اطلاعات توجه کرده و آن را در نظر بگیرند.
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان
