سیاست دادسرای جنایی در پرونده‌های قصاص، اخذ رضایت از خانواده اولیای دم است

به گزارش روابط عمومی، محمد شهریاری در نشست نقد و بررسی اکران فیلم “بی بدن” که در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران برگزار شد، درباره پرونده آرمان و غزاله گفت:  قصد ما در این نشست، تخطئه اولیای دم، محکوم علیه که حکمش اجرا شده و مقتول  و خانواده محکوم علیه  نیست؛ فقط  بحث  علمی است.

وی در خصوص فیلم بی بدن گفت: ما فیلم های زیادی داشتیم که مستندشان پرونده های جنایی بوده و هیچ اشکالی هم ندارد و  ممنوعیت قانونی ندارد. مثلا فیلم لانتوری براساس  پرونده اسیدپاشی بود که به روی آمنه اسید پاشیده شده بود یا فیلم خشم و هیاهو براساس قتل لاله سحرخیز همسر  بازیکن فوتبال ناصر محمدخانی توسط شهلا جاهد بود و یا  فیلم علفزار که مربوط به  پرونده تجاوز خمینی شهر  بود و یا فیلم عنکبوت و عنکبوت مقدس قتل های سریالی سعید حنایی بود و یا شبی که ماه کامل بود از پرونده قضایی ساخته شده بود؛ لذا ما در کشور در این فیلم ها به این موضوع می پردازیم که قوانین شکلی و ماهوی قانون رعایت شود. در  فیلم بی بدن هم این موضوع رعایت شده  و مشاور حقوقی آن  اقای ملکی از وکلای دادگستری  است. از این دست فیلم میتوانم به  فیلم قسامه که بحث اجرای قسم بود اشاره کنم که  بحث پیچیده ای  بود  و آن فیلم هم دقیق ساخته شده بود و نشان می دهد مشاور حقوقی خوبی  همانند این فیلم داشته است.

وی با بیان اینکه  باید براساس جرم شناسی و  روانشناسی جنایی فیلمی ساخته شود، گفت: در فیلم بی بدن مشخص شود شخصیت سروش یا آرمان، چه شخصیتی دارد؟  شخصیت شناسی متهم و مجرم بررسی شود. در کشورهای دیگر از جرم شناسان و روانشناسان در فیلم  ها و تمام حوزه ها استفاده می کنند و این فقدان در جامعه ما وجود دارد، امیدوارم  این مساله با حضور جرم شناسان تقویت شود.

وی ادامه داد: در دادسرای جنایی شورای صلح و سازش تشکیل دادیم و قسمتی از شورای حل اختلاف قوه قضاییه است و تلاشها برای اخذ رضایت از اولیا دم  از زمان وقوع قتل  شروع می شود و از خیرینی که  بدون دستمزد هم فعالیت میکنند و از همکاران قضایی حضور دارند. تکلیف طرفین به سازش است و در قصاص هم آیات زیادی داریم  که اگر ببخشند بهتر است؛ لذا سیاست ما در دادسرای جنایی در پرونده های قتل که مجازات قصاص دارد، اخذ رضایت از خانواده اولیای دم است.

شهریاری ادامه داد: شاید دو سوم پرونده های ما منجر به اخذ رضایت می شود. از ظرفیت رسانه ها و فضای مجازی و خیرین و هنرمندان و … استفاده کردیم و گاهی چندین میلیارد جمع آوری میکنیم و محکوم به قصاص را نجات میدهیم. اخیرا هم محکومی در زندان رجایی شهر داشتیم که کر و لال  و مجهول الهویه بود و توانستیم با کمک‌ خیرین این فرد را بعد از   ۲۰ سال از چوبه دار نجات دهیم البته هویتش شناسایی نشد و خیر مشهوری در مشهد به او کار هم داد.

وی افزود: اگر می بینید در فیلم بی بدن هم بازپرسی همه جا هست و  حضور دارد، بدلیل این است که  بعضی بازپرس ها علاقه  دارند و بخاطر انسی که به  پرونده میگیرند، دنبال پرونده برای  اخذ رضایت هستند و  در معرض اتهام هم  قرار میگیرند اما انتهای کار به دنبال  اجرای مجازات قصاص نیستند.

شهریاری یاداور شد: قسمت هایی از فیلم هم مرتبط با پرونده ما نیست و  برداشت آزاد کارگردان بوده است لذا باید بین پرونده و فیلم تفکیک قایل شویم.

وی  با اشاره به پرونده آرمان عبدالعالی و غزاله شکور نیز گفت: مقتوله غزاله شکور متولد  ۲۸ دی ۷۳ و  ساکن تهران بود و در ۱۲ اسفند ۹۲  گم می شود و به قصد مراجعه به دندانپزشکی منزل را ترک می کند. پدرش با حضور در کلانتری اعلام فقدان او را میکند.

وی گفت: یکی از پرونده هایی که در دادسرای جنایی دنبال میکنیم پرونده های فقدان افراد است و این فقدان زمانی اهمیت پیدا می کند  که فقدان منجر به جنایت می شود مثل پرونده آرمان و غزاله‌. فقدان افراد جرم نیست و  اگر جرمی واقع نشود منع تعقیب صادر می شود. در پرونده غزاله، پدرش  با اعلام فقدان دخترش به کلانتری می رود و میگوید دخترش ساعت  ۱۵ آن زمان به دندانپزشکی  رفته  اما به او گفتند مطب  شلوغ است و  یکساعت دیگر بیاید و از آن زمان دیگر پیدا نشد و تلفن همراهش هم  خاموش شده است.

شهریاری افزود: پرونده از  ۱۲ اسفند ۹۲ که هنوز قانون آیین دادرسی کیفری ۹۴ اجرا نشده، شروع می شود و با بررسی مجموعه کلانتری و پلیس اگاهی و فرضیه سازی در خصوص افرادی که خانواده شاکی از آنها اسم داده بود  مانند آرمان و… و کسانی که غزاله با آنها ارتباط دوستانه داشته است، تحقیقات مفصلی انجام می شود.

وی گفت: باتوجه به پیامک هایی که گرفته می شود  مظنون اصلی ارمان عبدالعالی شناخته می شود و پس از احضار به پلیس و تحقیقاتی که می شود   پیامکها اخذ می شود و در پیامکها پارادوکس ها و تناقصاتی  وجود داشت.  نهایتا او در تاریخ  ۲۰   اسفند   ۹۲ یعنی ۸ روز بعد به اتهام‌ اخفای قتل  با وثیقه ۲۰۰ میلیونی تومان آن زمان بازداشت و تحقیقات آغاز می شود.

شهریاری گفت: آرمان  قبل اعترافش  می گفت اصلا غزاله وارد  منزلشان نشده و  باهم پیامک هایی داشتند ولی او  به منزل شان نیامده است.  نهایتا در ۲۲ اسفند ۹۲  اولین اعترافات او  در پلیس  مطرح می شود و  اعتراف می کند غزاله به  خانه آنها آمده و از پله ها سر خورده  و   خون الود و زخمی شده است. او می گوید که ترسیده بوده و دیده که غزاله نفس نمی کشیده است و  او را در  کیسه زباله گذاشته و به سطل زباله برده  و در چمدان قرمزرنگ گذاشته است.  پیامکهای ارمان با تماس ها چک شد و گفت گوشی و سیم‌کارت را شکستم و حتی پیامک ساختگی هم به تلفن همراه   غزاله فرستاده بود تا  وانمود کند که  غزاله پیش او نیامده است   ولی   موبایل غزاله در منزل ارمان عبدالعالی  خاموش می شود.

شهریاری یادآور شد: متهم آرمان اولا با انکار شروع کرد و گفت که   با غزاله در ترکیه اشنا شده و همدیگر را ندیدند  ولی  در ادامه گفت که تماس داشتند و همدیگر را می شناسند و در اعتراف اول  که نزد پلیس و مقام قضایی اعتراف کرد.

وی افزود: متهم در اعترافاتش گفت که او را کشتم و در سطل زباله انداختم.  متهم اول اقرار کرد و در ادامه تحقیقات بیشتری می شود و نهایتا او  اعتراف میکند که  دوباره دروغ گفتم و اقرار نهایی دارد که تا آخر هست و اعلام می کند که ما قصدمان ازدواج بود. علاقه زیادی داشتیم ولی غزاله به یکباره به او گفته که  قصد مسافرت خارج از کشور دارد و حاضر به  ازدواج نیست. و گفته  که میخواهد با او کات کند و به همین دلیل  عصبانی شده و او را  هل داده است و سرش به تخت  خورده و با میله بارفیکس ۵ الی۶ بار به غزاله ضربه زده است.

وی ادامه داد: بازپرس  بعنوان مقام تحقیق،  دوربین ها را آنالیز میکند. در ادامه جهت بررسی وضعیت خانه، پلیس وارد منزل آرمان می شود و نمونه خون از قسمت های مختلف از بارفیکس و فرش برداشته  و تشخیص هویت  انجام  می شود و نهایتا تشخیص هویت تایید میکند خونی که در منزل ارمان بوده متعلق به  غزاله بوده است‌ نمونه برداری در حضور خانواده او  انجام شده و نمونه توسط کارشناس گرفته شده است.

وی گفت: در پرونده صلح و سازش ورود ظریفانه باید داشته باشیم، در غیر این صورت   منجر به قصاص می شود. هنرمندی  که عکس ارمان را  در صفحه  اینستاگرامش می گذارد و از او قهرمان می سازد  خانواده اولیای دم‌ را جریح می کند و  وکیل و خانواده محکوم علیه در همین پرونده  بدرستی عمل نکنند طناب دار را  بر گردن  فرزند خود می گذارند.

وی با خواندن یکی از دست نوشته های  غزاله و با بیان اینکه خوب و بد بودن به ظاهر افراد نیست و افراد را با ظاهرشان قضاوت نکنیم، ادامه داد:” بسم الله الرحمن الرحیم،  با توکل به امام‌ زمان(عج)، پروردگار و ملائکه  اطرافش و ….
خداوندا ازت میخواهم فقط از ایران به آلمان بروم و آنجا انقدر   انرژی بدهی تا یکی از آدمهای موفق شوم.  درست است که آنچیزی را که میخواستم به من ندادی(رتبه) ولی واقعا از ته دل ازت می خواهم. خدایا گوش کن لطفا. خدایا درست است آرمان پسر عالیه ولی با رفتن من اوست که عصبی و ناراحت می شود نه من.  پس کمکش کن  با کس دیگری اشنا شود و عشق من از سرش بیفتد  چون خودت میدانی من فقط موفقیت میخواهم و برای من مهم نیست کسی کنارم باشد و میخواهم یک فرد موفق باشم.گوش کن حرفم را  و مادر و پدرم ارامششان را از دست ندهند. “

وی گفت: در پرونده، اتهامی متوجه پدر و مادر آرمان نبوده است ولی در فیلم اینگونه نمایش داده شده است که اتهامی متوجه انها بوده که این طور نیست.

وی افزود:نهایتا بهمن ماه ۹۳ قرار مجرمیت قتل عمدی آرمان صادر  و  سال ۹۴ هم کیفرخواست صادر می شود. در این پرونده انقدر تقاضای اعاده دادرسی شده و انقدر حکم توقف صادر شده که  ۵۰ الی ۶۰ قاضی داشته است.

شهریاری در پایان با بیان اینکه در این پرونده جسد پیدا نمی شود گفت: بدلیل حساسیت های این پرونده و اینکه آرمان هم در زمان وقوع قتل زیر۱۸ سال بود، ۵۰ فقره جلسه صلح و سازش برای این پرونده برگزار شد و حتی در سحرگاه اجرای حکم هم جلسه صلح و سازش  را گذاشتیم و تلاش هایمان را کردیم.

انتهای پیام