این کهکشان به نام “NGC 4303” و اغلب به عنوان “مسیه 61” شناخته می شود، یک کهکشان مارپیچی است که در فاصله 50 میلیون سال نوری از زمین در خوشه سنبله قرار دارد. NGC 4303 یکی از بزرگترین کهکشان های خوشه کوتوله است که شامل گروه قابل توجهی از کهکشان های همسایه است.
رصدخانه جنوب اروپا توضیح داد: این خوشه در بدو تولد دارای تعداد زیادی ستاره است و ستارگان از آن به عنوان آزمایشگاهی برای درک بهتر پدیده های شگفت انگیز تشکیل ستاره استفاده می کنند.
“NGC 4393” نمونه ای از یک کهکشان ستارگانی است که در آن تعداد زیادی ستاره تشکیل شده است. رصدخانه جنوب اروپا گفت که با مطالعه این نوع کهکشان، اخترشناسان می توانند نحوه تشکیل ستارگان در سراسر جهان را بهتر درک کنند.
در ادامه این گفته، ستارگان با فروریختن ابرهایی متشکل از گاز، شکل سردی به خود می گیرند. انرژی خورشیدی گاز باقی مانده در ستاره های تازه متولد شده را گرم و یونیزه می کند.
این تصویر که در شیلی با استفاده از یک تلسکوپ بسیار بزرگ گرفته شده است، ابرهای در حال چرخش و درخشان پلاسمای یونیزه شده را نشان می دهد که ساختاری شبیه به یک «گرداب طلایی» ایجاد کرده اند. بر اساس بیانیه رصدخانه جنوب اروپا، ابرهای در حال چرخش مانند خرده نان عمل می کنند که مسیر طی شده توسط ستارگان در حال رشد را مشخص می کند.
برای کشف این تصویر، ستاره شناسان از کاوشگر طیف سنجی چند وسیله نقلیه (MUSE) استفاده کردند که بر روی تلسکوپ بسیار بزرگی برای رصد NGC 4303 در طول موج های مختلف نور نصب شده است. ترکیب مشاهدات آنها منجر به کشف یک گرداب طلایی زیبا شد که آبی، سبز و قرمز بالای ابرهای گازی بود و به ترتیب نمایانگر اکسیژن یونیزه، هیدروژن و گوگرد بود.
این مشاهدات جدید به عنوان بخشی از پروژه PHANGS انجام شده است که هدف آن شناسایی کهکشان های نزدیک در تمام طول موج های الکترومغناطیسی است.
46
