۷/۵ میلیون ایرانی نیمه‌شاغل هستند

به گزارش روابط عمومی ، فرخیختگان می نویسد: «این تحریم ها و شکست تاج گذاری به این دلیل بود که در تابستان 1400 تعداد کارگران کشور حدود 23 میلیون و 500 هزار نفر بود. اگرچه در بهار رشد کرده است ، اما هنوز فاصله زیادی با سال 1998 دارد. بررسی آمار کار ایران ، که دیروز توسط مرکز آمار منتشر شد ، شامل دو عبارت مهم است:

1. کاهش نرخ بیکاری به سطح یک رقمی و بی سابقه نسبت به سالهای گذشته تنها با افزایش جمعیت فعال به 37 میلیون و 100 هزار نفر امکان پذیر بود و در واقع بسیاری از مردم از اشتغال ناامید شده و در کار شرکت نمی کنند. اقتصاد کشور

2018-05-07 121 2. نکته بسیار مهم و منحصر به فردی که تا کنون به آن توجه نشده است ، ساعات کار کارکنان است که می تواند استقبال جالبی باشد. تقریبا 7.424 میلیون کارمند در مقایسه با دوره قبل کمتر از 44 ساعت در هفته کار می کنند. اکثر این افراد به دلیل فعالیت در بخش غیررسمی اقتصاد دارای مشاغل ساعتی و روزانه هستند که باعث کاهش ساعات کار و البته دستمزد آنها می شود. در واقع این افراد به دلیل رفاه ایده آل تصمیم به کاهش ساعات کار نداشتند ، اما وضعیت اقتصادی کشور این تصمیم را به آنها تحمیل کرد. این افراد مزایای یک شغل دائمی مانند بیمه ، حقوق کامل و غیره را از دست می دهند.

تعداد کارکنان 1.3 میلیون نفر است

بر اساس گزارش مرکز آمار ایران ، تعداد کارکنان بالای 15 سال در این تابستان در این کشور 4 میلیون و 405 هزار نفر بوده که نسبت به تابستان سال 1999 حدود 1 میلیون و 310 هزار نفر کاهش یافته است. همچنین تعداد کارکنان در تابستان امسال به ترتیب حدود 500 و 400 هزار نفر کمتر از تابستان 97 (23.9 میلیون نفر) و تابستان 1996 (23.8 میلیون نفر) است. اما بررسی آمارهای مرکز آمار ایران نشان می دهد که تعداد کارکنان که در تابستان 23.4 میلیون نفر را مشغول به کار می کند ، در مقایسه با 22.29 میلیون نفر در بهار امسال ، حدود 600 هزار نفر افزایش یافته است که می تواند برای برخی اشتغال را افزایش دهد. فعالیت کشاورزی و کارگران در این بخش نشان می دهد که در تابستان و تا حدی تأثیر ویروس کرونا بر مشاغل کشور کاهش یافته است. آمارهای مربوط به اشتغال در بخشهای مختلف اقتصاد نشان می دهد که تابستان امسال 17.3 درصد از 23.5 میلیون نفر شاغل در کشور در بخش کشاورزی ، 33.7 درصد در صنعت و 48.8 درصد در بخش خدمات مشغول به کار بوده اند. لازم به ذکر است که این رقم در تابستان گذشته به ترتیب 18.5 ، 33.4 و 48.1 درصد بوده است. این داده ها تأیید می کند که پس از کاهش تأثیر ویروس کرونا در تابستان امسال ، سهم بخش خدمات که بیشتر تحت تأثیر ویروس کرونا قرار گرفته است (تعطیلی نسبی گردشگری و غیره) حدود یک درصد افزایش یافته و سهم کشاورزی افزایش یافته است. و صنعت به ترتیب 1.2 و 0.3 درصد اضافه کرد. واضح است که بخش خدمات کشور با تعدیل اثر کرونا بازگشته است ، که در آمار رشد اقتصادی در بهار 1400 نیز منعکس شده است. از سوی دیگر ، خشونت بعید به نظر می رسد اگر برخی مقررات دولتی مبنی بر کاهش دستمزد و اشتغال یکی از دلایل افزایش سهم صنعت در اشتغال باشد. نکته مهم دیگر افزایش اشتغال در کشور به دلیل نیازهای جدیدی است که به دلیل گسترش تاج ایجاد شده است. در دوره تاج ، تولید تجهیزات پزشکی و بهداشتی و انواع تجهیزات و ملزومات پزشکی با این نیازها یکسان است.

کاهش بیکاری به طور مصنوعی

بررسی اخیر تعداد شاغلین و بیکاران فصلی در کشور در 18 ژوئن نشان داد که تعداد شاغلان از حدود 23.8 میلیون نفر در تابستان 1997 به 24 میلیون نفر در تابستان 1998 و به 24.8 میلیون نفر افزایش یافته است. تابستان 1999 علاوه بر این ، تابستان امسال تعداد کارکنان کشور به حدود 23.5 میلیون نفر می رسد. مطالعات فصلی تأیید می کند که تعداد کارگران در کشور با شیوع ویروس کرونا از 1.2 میلیون نفر به 1.5 میلیون نفر کاهش یافته است. اما از سوی دیگر ، آمارها نشان می دهد که در 14 ژوئن گذشته تعداد بیکاران کشور از حدود 3.3 میلیون نفر در تابستان 1997 به 2.9 میلیون نفر در تابستان 1998 و 2.5 میلیون نفر در تابستان 1999 افزایش یافته است. همچنین در تابستان امسال تعداد بیکاران نسبت به تابستان سال گذشته بدون تغییر باقی ماند و نسبت به بهار امسال اندکی 2.5 میلیون نفر افزایش یافت. در این دوره ، نرخ بیکاری از حدود 12.2 درصد در تابستان 1997 به 10.5 درصد در تابستان 1998 و به 9.5 درصد در تابستان 1999 افزایش یافت. همچنین در تابستان سال جاری نرخ بیکاری به 9.6 درصد رسید که نسبت به مدت مشابه سال گذشته بدون تغییر است ، اما نسبت به بهار امسال حدود یک درصد افزایش یافته است. آمارها نشان می دهد که نرخ بیکاری تابستان امسال یکی از پایین ترین نرخ ها در کشور در 14 فصل گذشته بوده است ، اما ما نباید از آن خوشحال باشیم ، زیرا این رقم حاصل یک بازی ساده اعداد است. نمودارهای نهایی وضعیت جمعیت عمومی بیش از 10 سال ، جمعیت غیرفعال و جمعیت فعال (تعداد کل شاغلان و بیکاران) را نشان می دهد. آمارها نشان می دهد تابستان امسال تعداد افراد بالای 15 سال در مقایسه با تابستان سال گذشته 700000 نفر افزایش یافته است. این افزایش ظاهر می تواند منجر به افزایش جمعیت فعال شود ، اما آمارهای مرکز آمار ایران نشان می دهد که از 63 میلیون نفر 15 سال به بالا در تابستان امسال ، حدود 37 میلیون و 100000 نفر غیرفعال هستند. (نه شاغل و نه شاغل). 25 میلیون و 900 هزار نفر فعال (شاغل و بیکار) بودند. این رقم 36 میلیون و 200 هزار و 200 نفر از 62 میلیون و 323 هزار نفر بالای 15 سال در تابستان گذشته و 26 میلیون نفر فعال است. به عبارت دیگر ، با وجود افزایش 700 هزار نفری بالای 15 سال در تابستان امسال ، جمعیت فعال حدود 100 هزار نفر کاهش یافته است ، در حالی که جمعیت غیر فعال کشور یک میلیون نفر افزایش یافته است. اما تجدید نظر در این آمار مبهم چه فایده ای دارد؟ لازم به ذکر است که این آمارها نشان می دهد یکی از دلایل کاهش بیکاری خروج بیکاران از بازار کار و امتناع افراد از کار است. به عبارت دیگر ، این وضعیت را می توان با تأثیر “کارجویان ناامید” بر بازار کار تحلیل کرد. تأثیر کارگران ناامید توضیح می دهد که چرا بسیاری از افراد بیکار در دوران رکود نمی توانند کار پیدا کنند و بنابراین امتناع می کنند. به جای هزینه های مربوط به جستجوی کار ناکارآمد ، این کارگران تصمیم می گیرند رکود و بازار کار را ترک کنند. نتیجه تأثیر ناامیدکننده متقاضیان این است که نرخ مشارکت نیروی کار متناسب با چرخه تجاری دارای روند دوره ای است ، در دوران رکود اقتصادی کاهش می یابد و در دوران رونق افزایش می یابد. به عبارت دیگر ، این تأثیر باعث کاهش سطح مشارکت در دوران رکود می شود.

7.5 میلیون نفر کمتر از 6 ساعت در روز کار می کنند

به گفته مرکز آمار ، در این مرکز افراد 15 سال به بالا مشغول به کار هستند که حداقل یک ساعت در هفته کار می کنند ، که در تابستان حدود 23 میلیون و 405 هزار نفر است. با این حال ، بر اساس همان اطلاعات ، حدود 14 میلیون و 845 هزار نفر از این کارکنان 44 ساعت یا بیشتر در هفته و 7 میلیون و 424 هزار نفر کمتر از این میزان در هفته کار می کنند. بررسی ساعات کار کارکنان کشور نشان می دهد که به دلیل ساختار اقتصاد رسمی و غیر رسمی در کشور ما ، برخی از کارکنان بالاتر از حد معمول کار می کنند ، در حالی که برخی دیگر بسیار کمتر از حد معمول کار می کنند. سومین نظرسنجی از کارکنان بالای 15 سال با ساعات کاری معمولی 49 ساعت یا بیشتر نشان داد که 36.5 درصد از کارکنان (8 میلیون و 425 هزار نفر) معمولاً 49 ساعت یا بیشتر در هفته کار می کنند. این رقم یکی از شاخص های کار شایسته است که نشان می دهد در کشور ثالث تعداد زیادی از کارکنان اضافه کار می کنند. با این حال ، در سال 1990 این رقم حدود 40 بود و در واقع در سالهای گذشته کارکنان بیش از حد استاندارد کار می کردند. اگرچه این آمار ممکن است مثبت باشد ، اما ابعاد منفی دیگری نیز دارد که باید مورد توجه قرار گیرد. پس از بحران اقتصادی سالهای اخیر ، برخی از افراد شغل خود را از دست داده یا به صورت پاره وقت کار کرده اند. این امر در سطح اقتصاد غیررسمی کشور خلاصه می شود ، زیرا بسیاری از مردان و زنان کارگران تمام وقت یا حتی پاره وقت هستند که در بخشهای غیر رسمی و بدون بیمه کار می کنند و نمی توانند ساعات کاری ایده آل را به دست آورند. بر اساس آخرین داده های مرکز آمار ، حدود 7.424 میلیون نفر کمتر از 44 ساعت در هفته در کشور کار می کنند که نسبت به دوره قبل افزایش داشته است. از این تعداد ، 2 میلیون و 216 هزار نفر در لیست بیکاران هستند و مابقی در ردیف “دیگر” قرار دارند. با توجه به اینکه حدود 7 میلیون کارگر در کشور فاقد بیمه هستند ، این آمارها قابل مقایسه است. در واقع ، 7،424،000 نفر که زیر استاندارد کار می کنند ، افرادی نیستند که زمان زیادی را صرف اوقات فراغت یا اوقات فراغت خود می کنند ، چه به این دلیل که در بخش غیررسمی کار می کنند یا به دلیل تمام وقت کار می کنند یا به دلیل مزایای اشتغال دائم. بیمه ، حقوق کامل ، و غیره مصادره شد

کارگران روستایی 1.5 میلیون نفر را از دست دادند

مرکز آمار در اعلام آماری از یک موضوع مثبت استفاده کرد: “در تابستان 1994 ، نرخ بیکاری برای افراد بالای 15 سال 6.9 درصد بود. بر اساس این آمار ، در تابستان 1400 نرخ بیکاری روستایی از دوازده درصد به 5.6 درصد افزایش می یابد و نرخ بیکاری برای افراد 15 تا 24 سال به 2.17 درصد بی سابقه افزایش می یابد. همچنین ، در تابستان 1400 ، میزان اشتغال جمعیت روستایی 15 سال به بالا کمترین میزان در بیست سال گذشته بود. تعداد کارگران روستایی 5 میلیون و 927 هزار نفر است که نسبت به تابستان گذشته 200 هزار نفر و نسبت به بهار امسال 130 هزار نفر کمتر است. بر اساس آمار ، در بهار امسال تعداد کارکنان 15 سال به بالا حدود 23 میلیون و 405 هزار نفر بوده است که از این تعداد حدود 75 درصد در مناطق شهری و حدود 25 درصد در مناطق روستایی کار می کنند. به همچنین آمارهای منتشر شده در تابستان 1400 نشان می دهد که در مقایسه با سال 1998 تعداد افراد شاغل در مناطق روستایی 500 هزار نفر کاهش یافته است. در میان همه وعده ها و وعده هایی که مسئولان برای حمایت از اشتغال زایی داده اند ، این حادثه نشان دهنده بی تفاوتی و اولویت در برنامه مسئولان اشتغال در مناطق روستایی است. مطالعه آمار اشتغال در سالهای 1999 و 1400 نشان می دهد که ترکیب مناطق اشتغال در سراسر کشور حفظ نشده است. به گفته وی ، در مقایسه با سال 1998 ، تعداد افراد شاغل در مناطق روستایی 500000 نفر و در مقایسه با سال 1984 – 1.5 میلیون و 500.000 نفر کاهش می یابد. با این حال ، طی دو دهه گذشته ، توسعه روستایی و اقتصاد روستایی در دستور کار دولتها قرار گرفته است و برنامه های بزرگ و برقی تأیید شده است. طرح اشتغال پایدار روستایی و عشایری یکی از سیاستهایی بود که در سال 1996 و در سالهای اخیر با اختصاص 1.5 میلیارد دلار از صندوق توسعه ملی به پروژه های اشتغال روستایی و عشایری دنبال شد. همانطور که در بالا ذکر شد ، بر اساس آخرین آمار ، حدود 500 هزار نفر شغل خود را در مناطق روستایی نسبت به سال 1998 از دست داده اند که در بخش کشاورزی 230 هزار نفر ، در بخش صنعتی 13 هزار و در بخش خدمات 257 هزار نفر کاهش یافته است.

انتهای پیام