تسبیح معنی

عمومی

نحوه گره زدن تسبیح

کاربرد تسبیح در تمام ادیان بزرگ جهان کم و بیش مرسوم بوده است. کهن‌ترین سند مکتوب مربوط به کاربرد تسبیح، متون ادبی هندو ست که به رواج استفاده از تسبیح میان برهمن‌ها اشاره می‌کند. در فلسفه ، هر بودایی با در دست داشتن تسبیح به مثابه جزئی از کل و مهره‌ای کنار مهره‌های دیگر رشته‌ای را تشکیل می‌دهد که نهایتاً به بودا متصلشان می‌کند. تسبیحی ۳۲ یا ۹۹ مهره را در روزهای (سَبْت) مقدس در دست می‌گیرند. امروزه نیز برای شمارش نمازگزاران از «تسبیحهای نذرانه» استفاده می‌کنند. استفاده از تسبیح در میان بیش‌تر رایج است، جز پیروان محمدبن عبدالوهاب تمیمی نجدی (ح ۱۱۱۵ـ۱۲۰۶) که آن را نوعی می‌دانند و برای شمارش اذکار از انگشتان دست استفاده می‌کنند. اذکاری که مسلمانان در طول روز، بخصوص پس از ، با تسبیح ادا می‌کنند، معمولاً مشتمل است برشهادت به یگانگی خدا (لااله الا الله)، تکبیر، تحمید، منزه دانستن او یا تسبیح و همچنین فرستادن درود بر پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم، امامان علیهم‌السلام و یا به ایشان .  ، مجلسی ، بحارالانوار ، ج۸۲، ص۹۶ . در بین برخی نیز تسبیحی که با آن ذکر گفته‌اند، نوعی و دارد و برای برکت بخشی، به جانشینان آن‌ها به می‌رسد. از تسبیح برای و …