به گزارش شفاف عصر ایران وی به نقل از Healthline نوشت: “اشتیاق به غذا می تواند در اثر عوامل مختلفی ، از نظر جسمی و روانی ایجاد شود.” در برخی موارد ، می توانند نشانه ای از بیماری زمینه ای باشند و نباید آنها را نادیده گرفت.
دلایل احتمالی غذا خوردن
اشتها برای غذا می تواند توسط عوامل مختلفی تشکیل شود ، که معمولاً به دو دسته اصلی جسمی و روحی تقسیم می شوند.
علل جسمی
عدم تعادل لپتین و گرلین: عدم تعادل در سطح این هورمون ها که مسئول سیری و گرسنگی هستند ، می تواند برخی افراد را هوس به غذا کند.
– بارداری: تغییرات هورمونی در دوران بارداری می تواند بر گیرنده های بویایی و چشایی فرد تأثیر بگذارد و منجر به افزایش اشتها شود.
– سندرم قاعدگی: تغییر در هورمون های استروژن و پروژسترون ، که قبل از قاعدگی رخ می دهد ، می تواند اشتهای غذا ، به ویژه غذاهای سرشار از کربوهیدرات را افزایش دهد.
کمبود خواب: خواب کم یا خیلی کم می تواند سطح هورمون های مسئول تنظیم گرسنگی ، سیری و چرخه خواب و بیداری را مختل کرده و میل به غذا خوردن را به خصوص در شب افزایش دهد.
– رژیم غذایی بدون مواد مغذی: برخی مواد مغذی مانند پروتئین و فیبر به شما کمک می کنند احساس سیری کنید. مقادیر کم این مواد مغذی می تواند باعث گرسنگی و ولع مصرف در رژیم غذایی شود. حتی اگر کالری کافی داشته باشید.
– رطوبت زدایی ضعیف: مصرف ناکافی مایعات می تواند گرسنگی یا اشتها را در برخی افراد افزایش دهد.
جمعیت باکتریهای روده بزرگ: شواهدی وجود دارد که نشان می دهد نوع باکتری در روده بزرگ می تواند بر تعداد و نوع ولع مصرف غذایی فرد تأثیر بگذارد. با این حال ، برای تأیید این پیوند ، تحقیقات بیشتری لازم است.
– فعالیت بدنی: افزایش فعالیت بدنی ، حتی از طریق پیاده روی ، می تواند به کاهش میل به غذا کمک کند. به همین ترتیب ، تحرک کمتر می تواند احساس شور و حرارت بیشتری در شما ایجاد کند.
– غذاهای بسیار فرآوری شده برخی شواهد نشان می دهد که غذاهای بسیار فرآوری شده با چربی و قند اضافه شده می توانند علائمی مشابه اعتیاد ایجاد کرده و اشتها را افزایش دهند.
مصرف مکرر غذاهایی که میل می کنید: کم خوردن غذای مورد نظر به کاهش اشتیاق شما برای این غذا کمک می کند.
دلایل روانشناختی
فشار: استرس می تواند سطح کورتیزول را در بدن افزایش دهد. مقادیر بالای کورتیزول می تواند با گرسنگی ، ولع مصرف و فعالیت های استرس زا یا پرخوری همراه باشد.
شخصی: طبق برخی شواهد ، افرادی که برای لحظه ای انگیزه دارند ممکن است احساس میل به غذا کنند.
محتوای تغذیه: مغز شما می تواند مصرف یک ماده غذایی خاص را به یک زمینه خاص مرتبط کند. به عنوان مثال ، ذرت بو داده و فیلم.
حالت روحی انسان.خلق و خوی خاص می تواند اشتیاق به غذا را تحریک کند. به عنوان مثال ، به نظر می رسد که یک روحیه بد باعث افزایش ولع مصرف غذاهایی می شود که به راحتی آماده می شوند و دارای مواد مضر هستند.
آیا ولع خوردن به غذا نشانه کمبود مواد مغذی است؟
یک باور عمومی وجود دارد که میل به غذا نشانه کمبود برخی مواد مغذی در بدن است. در بسیاری از موارد ، این نظریه در حال حاضر به دلایل مختلفی توسط علم پشتیبانی نمی شود.
به عنوان مثال ، اشتیاق به غذاهای شور گاهی به دلیل کمبود سدیم ایجاد می شود. با این حال ، بیشتر افرادی که مشتاق غذاهای شور هستند فاقد این مواد مغذی هستند.
علاوه بر این ، طبق نظریه کمبود مواد مغذی ، انتظار می رود که بیشتر اشتیاق به غذا ناشی از غذاهایی باشد که غنی از مواد مغذی و میوه ها ، سبزیجات ، غلات یا حبوبات هستند که به خوبی پردازش نشده اند.
اما در واقع ، بیشتر اشتیاق به غذا از نظر غذایی دارای ارزش غذایی کمی است ، مانند غذاهای فرآوری شده که دارای چربی ، قند یا نمک زیادی هستند.
علاوه بر این ، تحقیقات نشان می دهد که زنان و مردان اشتهای مختلفی دارند. به عنوان مثال ، زنان بیشتر از شیرینی لذت می برند ، در حالی که مردان غذاهای معطر را ترجیح می دهند.
با این حال ، شواهد کمی وجود دارد که زنان کمبود مواد مغذی که بیشتر در غذاهای شیرین وجود دارد ، یا مردان کمبود غذاهای معطر دارند.
سرانجام ، تحقیقات نشان می دهد که هرچه غذای خاصی را کمتر بخورید ، هوس آن را کاهش می دهید.
اشتیاق به مواد غیر غذایی چطور؟
گرچه اشتیاق به غذا ممکن است نشانه کمبود ماده مغذی نباشد ، اما ممکن است هوس یک ماده غیر غذایی باشد.
به عنوان مثال می توان به اختلال Pica اشاره کرد که منجر به ولع مصرف مواد غیر غذایی مانند خاک ، مواد شوینده و یخ می شود.
پیکا بیشتر در کودکان و زنان باردار دیده می شود که هنوز علت دقیق آن مشخص نیست.
با این حال ، مطالعات نشان می دهد که افراد مبتلا به پیکا اغلب فاقد آهن ، کلسیم یا روی هستند.
میل به مواد غیر غذایی اغلب با مصرف مکمل هایی برای تأمین مواد مغذی لازم سرکوب می شود.
البته ، همه موارد پیکا با مصرف مکمل ها از بین نمی روند. “بنابراین ، تحقیقات بیشتری برای تعیین نقش واقعی کمبود مواد مغذی در این منطقه مورد نیاز است.”
