علمی و پزشکی

نتیجه رقابت داغ چین و ناسا چه می‌شود؟

آمریکا تنها کشوری است که فضانوردان را به ماه فرستاده است و آخرین فرود آن تقریباً 50 سال پیش در مأموریت آپولو بود. چین و ناسا برای تکمیل اولین ماموریت پس از 50 سال و فرود انسان روی ماه با یکدیگر رقابت می کنند. دو پرتاب اخیر نشان می دهد که ناسا ممکن است دست برتر را داشته باشد، اما هنوز برنده مشخصی وجود ندارد. چین برنامه اکتشاف ماه خود را در سال 2004 راه اندازی کرد و از سال 2007 تاکنون پنج کاوشگر روباتیک را به فضا پرتاب کرده است. ناسا موشک ماه جدید خود را برای اولین بار در 15 نوامبر پرتاب کرد که فضاپیمای Orion حامل این موشک است که برای حمل فضانوردان در ماموریت های آینده به ماه طراحی شده است. اکنون اوریون بدون سرنشین در یک پرواز آزمایشی به دور ماه می‌چرخد تا مطمئن شود که دفعه بعد می‌تواند مسافران خود را با خیال راحت به آنجا ببرد.

در حالی که مدتی پیش جهان با توهم موسوم به کرونا دست و پنجه نرم می کرد و بیشتر دانشمندان جهان بر روی توسعه روشی جدید برای مبارزه با این ویروس تمرکز داشتند، چینی ها با آرامش برنامه های فضایی خود را یکی یکی پیش می برند. موفق شدند اولین ایستگاه فضایی واقعی خود را در سال 2021 پرتاب کنند. یکی از دلایلی که چین تصمیم به ساخت ایستگاه فضایی خود گرفته است این است که چین قصد دارد تا سال 2030 به یک قدرت فضایی واقعی تبدیل شود و با همسایگان خود از جمله ایالات متحده، روسیه و آژانس فضایی اروپا همگام شود و بسازد. پیشرفته ترین ایستگاه فضایی دور زمین میرخد کند کند.

چین، دومین اقتصاد بزرگ جهان، میلیاردها دلار برای برنامه فضایی خود هزینه کرده است و در نهایت امیدوار است مردی را به ماه بفرستد. چین راه طولانی را طی کرده است تا بتواند شریکی مانند ایالات متحده آمریکا و روسیه شود. زیرا فضانوردان این دو کشور قبلاً کاوش های فضایی گسترده ای انجام داده اند و تجربه زیادی در انجام این کار دارند.

پس از معرفی آمریکا و روسیه، چین شروع به ساخت ایستگاه فضایی خود کرد. آزمایشگاه Tiangong در سال 2011 راه اندازی شد. در سال 2013، دومین فضانورد زن چینی به نام “وانگ یاپینگ” ویدئویی را از داخل ماژول ایستگاه فضایی برای همه کودکان در سراسر جهان ضبط کرد. از این فضاپیما برای آزمایش های پزشکی و از همه مهمتر آزمایش هایی که برای آماده سازی ساخت ایستگاه فضایی در نظر گرفته شده بود نیز استفاده می شد.

علاوه بر یک ایستگاه فضایی، چین همچنین در حال برنامه ریزی برای ساخت پایگاهی در ماه است و آژانس فضایی ملی این کشور اعلام کرد که قصد دارد تا سال 2029 یک ماموریت سرنشین دار به ماه بفرستد. اما ماموریت آنها برای سفر به ماه در سال 2017 زمانی که موشک Long March-5 Y2 (پرتابگر فوق سنگین) نتوانست ماهواره های ارتباطی را به مدار ارسال کند، شکست خورد.

در 29 نوامبر سال جاری، چین در ماموریتی به نام Shenzhou-15، سه فضانورد چینی را به ایستگاه فضایی تیانگونگ فرستاد و اکنون شش فضانورد که سه نفر از آنها فضانورد Shenzhou-14 هستند، در ایستگاه حضور دارند. چین ایستگاه فضایی تیانگونگ را در یک سال و نیم گذشته ساخت و در ماه اکتبر آن را تکمیل کرد. این پرتاب آغاز چرخش فضانوردان چینی است که کارکنان آزمایشگاهی را تشکیل می دهند. در ماه های اخیر، چین دو ماژول را برای پیوستن به ماژول “Tianhe” راه اندازی کرد. این ماموریت ارشد نشان دهنده تکمیل ایستگاه فضایی تیانگونگ شکل است. چین قصد دارد تیانگونگ را حداقل برای یک دهه در اشغال و عملیاتی نگه دارد. این بدان معناست که باید بیشتر از ایستگاه فضایی بین المللی دوام بیاورد و احتمالاً تبدیل به تنها ایستگاه فضایی در مدار بالای زمین شود.

یک دانشمند برجسته چینی اخیراً اعلام کرد که از آنجایی که ایستگاه فضایی تیانگونگ چین اخیراً مونتاژ درون مدار خود را تکمیل کرده است، کارشناسان پزشکی فضایی برنامه‌هایی را برای راه‌اندازی «بیمارستان فضایی» برای خدمت به فضانوردان آغاز کرده‌اند.

این دانشمند گفت: یک ایده واقعی این است که بتوانیم یک واحد پزشکی کوچک را در داخل ایستگاه فضایی یا فضاپیمای دیگری قرار دهیم که بتواند نیازهای اولیه فضانوردان را تشخیص و درمان کند.

در حالی که ناسا در حال آزمایش سخت افزار ماه خود در مدار است، چین به شدت در مدار زمین گیر کرده است. چینی ها می گویند که ایستگاه فضایی در راه رسیدن به ماه است و در حال توسعه سخت افزار برای فرود روی ماه هستند. با توجه به اطلاعات محدودی که چین در مورد برنامه ماه خود به اشتراک گذاشته است، ارزیابی اینکه چقدر به ناسا نزدیک است دشوار است.

ناسا قصد دارد تا سال 2025 فضانوردان خود را در قطب جنوب فرود آورد، اما بسیاری از کارشناسان و ناظران آژانس می گویند که این جدول زمانی غیرواقعی است. به گفته اندرو جونز، روزنامه نگار برجسته انگلیسی زبان که برنامه های فضایی چین را پوشش می دهد، «یه پیجیان، طراح و مهندس برنامه فضایی چین، در نوامبر 2021 به تلویزیون دولتی چین گفت که چین تا سال 2030 می تواند مردم خود را بسازد. محرمانه بودن برنامه ماه در چین، ارزیابی این جدول زمانی را برای تحلیلگران خارجی دشوار می کند، اما رئیس ناسا احساس می کند رقابت تنگاتنگ است.

مدیر ناسا، بیل نلسون، در یک کنفرانس مطبوعاتی در نوامبر 2021 گفت: ما دلایل زیادی برای این باور داریم که رقیبی داریم، رقیب بسیار تهاجمی. چینی ها می خواهند با فضانوردان خود به ماه بازگردند.

وی افزود: این موضع ناسا است و من معتقدم دولت آمریکا می خواهد ابتدا آنجا باشد و بعد از نیم قرن به ماه بازگردد.

نلسون گفت: برنامه فضایی چین قادر خواهد بود فضانوردان چینی را خیلی زودتر از آنچه در ابتدا پیش بینی می شد با موفقیت فرود آورد. ما تا جایی که بتوانیم تهاجمی خواهیم بود و برای شکست دادن رقبای خود به روشی ایمن و از نظر فنی عملی عمل خواهیم کرد.

جونز گزارش داد که چین و ناسا سایت های فرود مشابهی را در قطب جنوب شناسایی کرده اند. هر دوی آنها برنامه های بلندمدتی برای ساخت ایستگاه های دائمی در سطح ماه دارند و در حال حاضر در حال ایجاد ائتلاف هایی برای همکاری با کشورهای دیگر در آنجا هستند، اما قصد همکاری با یکدیگر را ندارند.

قطب شمال ماه را می توان به املاک با ارزش تبدیل کرد، زیرا به نظر می رسد بیشتر آب ماه در آن ذخیره شده است. این یک منبع حیاتی برای برنامه های فضایی خواهد بود که قصد دارند فضانوردان را از ماه به مریخ بفرستند زیرا می توانند آب را به هیدروژن و اکسیژن برای سوخت موشک تقسیم کنند.

به گفته داگ لاورو، دستیار سابق ناسا، رقابت فضایی در مریخ سخت تر است. لاورو گفت: اگر هدف فرود روی ماه و بازگشت باشد، آمریکا به وضوح چین را شکست خواهد داد. در مورد آن هیچ تردیدی نیست. اما اگر هدف فرود اولین انسان ها در مریخ باشد، پاسخ آنچنان قطعی نیست.

ناسا این 13 منطقه را به عنوان اهداف بالقوه برای فرود انسان بر روی ماه شناسایی کرده است

ناسا قصد دارد در دهه آینده فضانوردانی را به مدت دو ماه برای کار و زندگی روی ماه بفرستد. هفته گذشته فضاپیمای آرتمیس ناسا به ماه رسید و 50 سال پس از آخرین ماموریت آپولو، کپسولی از نسل جدید را برای سفری بدون سرنشین به ماه فرستاد.

هدف از این پرتاب که پس از چندین تاخیر تکمیل شد، بازگرداندن فضانوردان به سطح ماه در این دهه و ایجاد یک پایگاه دائمی در آنجا به عنوان پله ای برای اکتشافات آینده انسان در مریخ است و اکنون ناسا گفته است که این برنامه در واقع یک گام مهم برای ارسال است. کارکنان عادی طولانی تر از ماه و حتی طولانی تر است.

برنامه آرتمیس از سال 2017 اجرا می شود و تاکنون حدود 40 میلیارد دلار هزینه داشته است. هدف اصلی این ماموریت ایجاد حضور دائمی در ماه در قالب یک ایستگاه فضایی و کمپ روی ماه است.

5858

دکمه بازگشت به بالا