وضعیت بازار «ساز» پس از ممنوعیت واردات

به گزارش روابط عمومی، روزنامه شرق در ادامه می نویسد: با این وجود و با همه پیچیدگی های این مسیر، تدریس موسیقی کلاسیک در ایران ادامه یافت و ارکسترهای سمفونیک به طور متناوب به کار خود ادامه دادند. با این حال، راه سخت بود.

اما در روزهای اخیر و پس از اعلام خبر بازگشت 11 کانتینر با دستگاه های «غربی» سخنان عجیب یکی از نمایندگان آنقدر جدید بود که دیگر نیازی به تکرار نیست. این سخنگو گفت: نیازی به واردات تجهیزات غربی نیست. این طرف؛ او گفت هرکسی که به دنبال پیانو، عینک آفتابی و “ترجیحات شخصی” است باید ایران را ترک کند. این اظهارات همچنین صدای برخی از محافظه کاران را بلند کرد که به یکی از چهره های برجسته رسانه های دولتی ایران حمله کردند. سیل انتقادات تند و طنز در شبکه های اجتماعی به حدی سرازیر شد که سخنگو که اولین نفری بود که این سخنان را تحریف کرد، مجبور به عذرخواهی شد. اما جنجال بر سر این موضوع ما را بر آن داشته تا ببینیم در این منطقه آرام – حداقل در سطح رسمی – چه می گذرد. وضعیت واردات ابزارهای به اصطلاح غربی در سال های اخیر چگونه بوده است؟ قیمت ها چگونه تغییر کرده و آهنگسازان و دنبال کنندگان این حوزه چه چالش هایی دارند؟ در این گزارش سعی شده تا حدی به این سوالات پاسخ داده شود. بیایید با بازار شروع کنیم.

قاچاق بندری و کلاهبرداری

مغازه نسبتا کوچک اما مرتب است و فقط در یکی از بلوارها پیانو می فروشد. کارت پرس را به دقت بررسی می کند.
وی در پاسخ به سوالی درباره ممنوعیت واردات، گفت: سه سال است که ممنوع بوده است. چون چیز فانتزی است. می پرسم این ابزارها از کجا آمده اند؟ همه می گویند دست دوم، خانه می گیریم. بیشتر از بالای شهر. به عنوان مثال، دم 401 ساله است. لطفا قیمت را بپرسید: 200 میلیون

به گفته وی میانگین افزایش قیمت در سال 97 30 میلیون تنگه بوده است. پیانو فتوکپی ماشین است. قیمت پیانوی دست اول اینجا سه ​​برابر قیمت جهانی است. پیانو به خصوص در بازار بد است. از شکل پیانو می پرسم. اول خصوصی میگه بعد میگه باید رکورد رو پاک کنم. من به شما اطمینان می دهم که نام او حذف نخواهد شد. به گفته وی، به طور رسمی از بندر ژنو قاچاق شده است. او همچنین می گوید که فریب کاری رایج است. مخصوصاً برای کسانی که متریال عمومی را نمی دانند قطعات از چین وارد می شود و از آنجا پیانوی الکترونیکی با بدنه متفاوت می خرند.

وضعیت ما در 40 سال این است و الان بدتر!

مغازه دوم ابزارهای مختلفی دارد. گیتار آکوستیک و الکتریک، پیانو و ویولن. وی گفت: نمی دانم منظور آنها از افکار عمومی چیست، البته در غیر این صورت وارداتی که سه سال است ممنوع شده است، ممنوع می شود. وقتی در مورد تقاضا می پرسم، می گوید به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. شش میلیون ماده 60 میلیون جلد هستند. کدام دانش آموز توان پرداخت آن را دارد؟ نوازندگان در چه نوع کنسرتی موفق می شوند؟ فکر نکنید به قیمت 60 میلیون راضی هستیم! در این صورت هیچ کس خرید نخواهد کرد. مشکل امروز و دیروز نیست. این وضعیت چندین ساله ما بوده است. روزی یک نامه بازار را تکان دادند. اما بدترین چیز در حال حاضر نوسانات ارز است. اما با چنین نوسان شدید نرخ ارز جرات واردات نداریم. این یک شرکت رسمی مانند ما نیست، بلکه یک فروشگاه است. ما مجازات های بسیار سختی داریم.

وی به سوالات بیشتر پاسخ نداد و گفت که شغلش دفتری است و ملکی ندارد.

به جز موسیقی؛ با طبل و بلندگوی محرم چه کنیم؟

فروشگاه بعدی نماینده یکی از برندهای محبوب صدا و ساز می باشد. به گفته وی، واردات از سال 97 ممنوع شده است. در این مدت بارها کالا از گمرک ترخیص شد. چگونه بپرسم؟ او می گوید سفارش زودتر از موعد ثبت شده و فقط دو سه مورد بوده که اجازه ترخیص کالا از گمرک را به ما داده است. می پرسم خیلی هم محدود است، خلاف قانون نیست؟ می گویند نمی دانند که من در اداره کار می کنم.

یکی از همکاران کمی بزرگتر درخواست کارت مطبوعاتی می کند و می گوید که در اسرع وقت بعد از بررسی کار خواهیم کرد. کمی خمیده خواهد بود. تقاضای قاچاق می کنم، نمی دانم، می گویند شنیده ام. من خواهان اضافه شدن محدودیت های وارداتی هستم که به همه می گوید ممنوع است. هر چیزی که مربوط به موسیقی باشد، چه مترونوم باشد، چه تیونر و چه دستگاه ضبط، ممنوع است. تورم را با مثال توضیح می دهد. به عنوان مثال، سه سال ساخت که چهار میلیون به طول انجامید، اکنون 52 میلیون برآورد شده است.

دولت جدید چطور؟ حال او بدتر شده است. چهارده تا پانزده میلیون ساز تیومنی که گفتم متعلق به دولت جدید است. قبل از دولت 39 میلیون تن بود الان 52-53 میلیون است.

آیا در این مرحله از بازار می ترسید؟ آنها می گویند که کالاها رو به کاهش است، خراب می شود. مثلاً ما اصلاً نمی توانیم پیانو بسازیم. هیچ کدام از قطعاتش واردات نیز کاملاً ممنوع است. پس فکر می کنید چه اتفاقی می افتد؟ الان خوبه

از محرم می پرسم طبل و صدا می خواهد، همه خارجی و وارداتی. آفرین میگه! آنها نیز با مشکلاتی روبرو خواهند شد. مثلاً با یک هیئت چند هزار نفری و مراسم بزرگ تاسوعا و عاشورا در محرم چه خواهند کرد؟ در ورزشگاه آزادی چه کار می کنند؟ به گفته وزیر، چین مجبور است کالاهای بی کیفیت را با قیمت های آمریکایی و اروپایی خریداری کند.

کجا آن مرد حرفش را قطع می کند و می گوید سؤالات شما تمام شده است؟

آماده.

این بهترین راه برای سانسور است. ریشه آنها رفته است!

اما با یکی از آهنگسازان سرشناس موسیقی الکترونیک که در صدابرداری، میکس و کاردستی تخصص دارد و در این زمینه مشارکت دارد صحبت کردیم. وی در پاسخ به اظهارات اتحادیه خواست نامش فاش نشود. به گفته وی، محدودیت ها در واقع از دوران ریاست جمهوری احمدی نژاد شروع شد و من توضیح می دهم. اما تا الان و در مورد محدودیت های جدید، خرید زیادی از ایران نداریم. یعنی با قیمت های فعلی گران نخواهد شد. هیچ آژانسی وجود ندارد و ما باور نداریم. اگر کسی بخواهد اینجا نمایندگی داشته باشد، دفتر او در واقع در دبی یا جای دیگر ثبت شده است، زیرا شرکت مادر نماینده ایرانیان نیست. کار بسیار سخت است. مثلاً در سال 2017 (96) شش میلیون هدفون (برند) برای استودیو خریدیم و الان فکر می کنم اگر پیدا شود کمتر از 100 میلیون باشد. اولین مشکل این است که نوازنده یا صدابردار به شدت نگران آسیب به سازها هستند. او یک ترس دائمی دارد، زیرا اگر ناپدید شود، به سختی می توان او را جایگزین کرد. مخصوصاً وقتی برق بود همه بچه ها می ترسیدند. این برای کار نوازندگان ما بسیار مضر است. این ترس دائمی است.

حالا من نمی دانم آن مبلغ چگونه وارد شده است، من جداگانه نمی دانم. من می دانم که گیتار در یک ظرف در میان عناصر دیگر قرار می گیرد و محدود است، اما پیانو نه. ابزار اصلی ما ابزار، کامپیوتر و کارت صدا هستند. من یک لپ تاپ (94) در سال 1394 به قیمت شش میلیون خریدم، امروز می توانم آن را 60 میلیون یا حتی دست دوم بفروشم. تعمیرات و تعویض آن تقریبا غیرممکن می شود. من از زمانی که کرونا شروع شد هیچ کاری انجام ندادم و بعد قیمت ها نوسان می کند. تمام کارهای آهنگسازی که انجام دادم در دبی یا اروپا بود. مثلاً فردی را که می خواهد برای تئاترش موسیقی بخرد، مثلاً فردی که فکر می کند این اولین کارش است، چگونه ارزیابی کنم؟ طبقه من از 500 تا هزار یورو. کدام اثر هنری اصیل اکنون می تواند از عهده این کار برآید؟ جالب اینجاست که من کاری به هنر خامی که تبلیغ می شود ندارم. این موضوعی است که به دوران احمدی نژاد برمی گردد و اکنون در اوج است. این بدان معناست که برای ورود به صحنه ابتدا باید ثروتمند باشید و حتی اگر وارد صحنه شوید، برای استفاده مجدد از این اکوسیستم باید ثروتمند باشید. من افراد زیادی را می شناسم که دیگر تدریس نمی کنند. بنابراین مدارس تعطیل هستند، کار سختی است.

ایناهاش! این یک فاجعه برای احمدی نژاد بود و اکنون در اوج است. کنسرت پاپ که از زمان احمدی‌نژاد و از زمان سرمایه‌گذاری کلان در عرصه هنر ادامه دارد، فقط با بیلبورد برگزار می‌شود. سالن مجهز دیگر به هیچکس اجاره داده نمی شود، بلکه به یک پاپ مرفه اجاره داده می شود. واضح است که این وضعیت با نوسانات ارزی و ممنوعیت واردات تشدید می شود. یک فرد جدید به راحتی می تواند وارد این سیستم شود. این روش بسیار موثرتر و ریشه ای تر از سانسور است. چه راه بهتری وجود دارد؟ اگر نگاه کنید، مثلاً، امروز یک نفر که شامپو به سوپرمارکت می آورد، موسیقی پخش می شود، مردم یک آلبوم موسیقی را در یک فروشگاه مواد غذایی می خرند. آیا هرکسی که کارهای ارزشمندی از جمله انتشار 10 آلبوم با تیراژ 2000 آلبوم در سال انجام داده است، می تواند با این واقعیت رقابت کند که چنین رکورد گران قیمتی و ازدیاد سازها و تجهیزات گران قیمت مختل شده و توسط غذاهای محلی تصاحب شده است؟ آیا در یک مکان باقی می ماند؟ آنها آمدند و موسیقی اصلی و استعدادهای جدید را به روش های مختلف کشف کردند. یا برو زیر زمین یا هیچی. فقط یک پاپ بی ادب باقی مانده بود. این ممنوعیت واردات نیز برداشته شده است. شما چی فکر میکنید؟

انتهای پیام/